Ta książka to portret legendarnego warszawskiego pawilonu meblowego na 168 stronach. Tekstom towarzyszy szeroki wybór zdjęć archiwalnych oraz bogata dokumentacja fotograficzna budynku przygotowana przez znakomitą fotografkę architektury, Maję Wirkus.
Pawilon Emilia znają doskonale wielbiciele PRL-owskich komedii, miłośnicy sztuki współczesnej oraz rosnąca rzesza entuzjastów modernizmu. Modernistyczny budynek został wzniesiony w latach 1966–1969 według projektu Mariana Kuźniara, Czesława Wegnera i Hanny Lewickiej dla WPHW w Warszawie.
Oddany do użytku w styczniu 1970 r., był przez lata najbardziej znanym stołecznym domem meblowym. Od 2012 do 2016 r. budynek służył jako tymczasowa siedziba Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Rozebrany w 2017 r. do dziś uznawany jest za jedno z najwybitniejszych dzieł architektury doby modernizmu w Polsce.
We wszystkich swoich rolach pawilon przy Emilii Plater 51 sprawdził się znakomicie. Choć wydawał się niewielki, jego wnętrze zaskakiwało przestronnością i urodą surowych betonowych form. Emilia należała do najciekawszych przykładów powojennego modernizmu i była jednym z ostatnich zachowanych warszawskich pawilonów handlowych z tego okresu. W książce wydawnictwa Karakter opisana jest jego historia i architektoniczna forma oraz przedstawiono burzliwe dzieje „muzeum w sklepie meblowym”. Historycy sztuki i konserwatorzy szukają odpowiedzi na pytanie, dlaczego ikony polskiego modernizmu są dziś niszczone i jak skutecznie chronić tę architekturę.